نظریه خلق الساعه

در تورات آمده خدا جهان و جانداران را در شش روز آفریده است . این قدیمی ترین نوشته یی است كه به بحث راجع به جانداران می پردازد. نظریه های بعدی شامل نظریه خلق الساعه یا به وجود آمدن موجودات زنده از مواد بی جان و نظریه ثبوت انواع است كه تا قرن هجدهم میلادی قابل قبول بودند.
معتقدان به ثبوت انواع باور داشتند كه هر جانوری وقتی آفریده می شود برای همیشه بدون تغییر می ماند و قادر به تغییر دادن خاصه های خود نیست .
از قرن ششم تا قرن چهارم قبل از میلاد ارسطو فكر می كرد كه امكان دارد گونه های مختلفی از جانداران به توالی یكدیگر به وجود آمده باشند. و ظهورشان به صورت تصادفی و بدون ارتباط با یكدیگر صورت نگرفته باشد. تاریخی بودن ماهیت توالی و پیوستگی جانداران البته ناشناخته بود.یك پزشك ایتالیایی فرانچسكو ردی با استفاده از آزمایشاتی نشان داد كه جانداران نمی توانند از مواد بی جان به وجود بیایند و نظریه خلق الساعه بودن را رد كرد. نظریه خلق الساعه بودن به كمك آزمایشات پاستور كاملا بی اعتبار شد.خالی از لطف نیست كه بگوییم در میان فلاسفه مسلمان در عصر طلایی تمدن اسلامی «ابن سینا» نظریه خلق الساعه را به گونه یی رد می كند. هم اوست كه می گوید گاهی باورها راجع به مسائل ماورایی غیرعقلانی است كه در این موارد او با استناد به كتاب و سنت در پی توجیه آنها بر می آید. نظریه خلق الساعه اگر چه از لحاظ عقلی نظریه یی باطل است اما در نزد فلاسفه اسلامی توجیه فلسفی دارد. در این باب ابن سینا به وجوب و امكان اشاره می كند و ملاصدرا با آوردن دلایلی مبنی بر اینكه از نیستی هم می تواند هستی به وجود بیاید، خلق الساعه را توجیه می كند.